Bladeren en takken
De bladeren zijn afwisselend, gewoonlijk getand met een lange steel. Ze worden als membraanachtig, eivormig en langwerpig beschreven. Het blad is 6 tot 12 cm lang en 5 tot 10 cm breed. Naar de groeipunt toe loopt het blad zeer snel op een spits uit. Aan de basis zijn de bladeren afgerond tot licht hartvormig. Ze zijn symmetrisch of licht asymmetrisch. Ze zijn (donker)groen en in tegenstelling met de A. chinensis een A. deliciosa zeer weinig behaard. De bladstelen zijn van 3 à 6 cm tot 10 cm lang De sterke variatie in vorm, grootte en kleurschakering kunnen zelfs duidelijk te zien zijn op één en dezelfde plant. De doorsnede van een tak kan tot 20 cm zijn bij een oude plant. Hij is dan omgeven door enkele lagen vezelachtige, grauwbruine schors. Er worden twee soorten loten onderscheiden: bladloten en vruchtloten. De vruchtloten worden verder onderverdeeld in loten, die ontstaan uit oud hout en vruchtknoppen dragen, en loten, die zich uit eenjarig hout ontwikkelen en aan de onderste 3 tot 7 knoppen vruchten laten ontstaan. De loten groeien zeer snel zonder een duidelijke stam te vormen. Gedurende een groeiperiode kunnen loten van 5 tot 8 m worden gevormd. De jonge spruiten zijn zeer licht, vlezig en met fijne witte haartjes bezet. De kleur is in het begin lichtgroen, later wordt de kleur roodbruin of grijsbruin en zijn er kurkachtige wratten zichtbaar. De lengte van de internodiën varieert tussen 4 en 25 cm. De groei van de loten begint na de winterrust en wanneer de gemiddelde temperatuur 8°C bereikt. Bij zware bodems zal dit wat later plaats vinden terwijl bij zandige bodems de groei vroeger begint. De stengels groeien het best op goed gedraineerde bodems en vereisen veel water gedurende het groeiseizoen. Ze groeien sterk in de lente en zomer wanneer de snelgroeiende scheuten zich kunnen dooreen vlechten en elkaar kunnen verstrikken wanneer ze niet worden geleid. Wanneer een tak beschadigd werd, kan een nieuwe scheut uitlopen uit de nog rustende knoppen. Daarom kan de plant zich na vorstschade terug herstellen.
Bloemen
De meeste A. arguta's zijn tweehuizig waardoor gescheiden vrouwelijke en mannelijke planten vereist zijn voor de vruchtzetting. De bloemblaadjes hebben een kleur die varieert van groenachtig wit tot crèmekleurig. De antheren zijn donker zwart tot donker paars. De bloemen verschijnen apart of in groepjes. De bloemen ontstaan altijd in de bladoksels van éénjarige scheuten. De bloemen komen axiaal of buitenaxiaal voor. Ze zijn 1-2-dichotomisch. De bloemstelen dragen 1 tot 7 bloemen. De petiolen zijn 7 tot 10 mm lang, de bloemstelen gaan van 8 tot 14 mm. Een bloem heeft een diameter van ongeveer 1,2 tot 2 cm. Er zijn 4 tot 7 kelkbladeren die ovaalrond tot langwerpig zijn. De bloemen zijn het betrouwbaarste verschil voor een onderscheid tussen mannelijke en vrouwelijke planten. Zonder bloemen is het maken van een onderscheid bijna onmogelijk. Bij stekken en veredelingen duurt het 2 à drie jaar vooraleer bloei optreedt. Bij zaailingen moet soms 10 jaar gewacht worden op de eerste bloemen. Over het algemeen duurt de bloei slechts 10 dagen. Na 8 tot 10 dagen beginnen de laatste bloemblaadjes te verwelken. Bij de vrouwelijke bloemen staan talrijke stijlen en stempels straalvormig ingeplant. De vrouwelijke bloemen bezitten ook meeldraden, maar deze produceren enkel steriel stuifmeel. Ze hebben een doorsnede van 5 tot 6 cm. In de ontluikingsfase verschijnen er zuiver witte bloemen die na 3 à 4 dagen crèmegeel worden.
Mannelijke bloemen bezitten enkel meeldraden of een verschrompeld begin van een stijl. De verdroogde bloemen blijven soms hangen tot aan de winter. Ze hebben een doorsnede van 4 cm. Ze zijn in het begin zuiver wit en worden nadien geelachtig. De randen van de bloemblaadjes zijn een beetje golvend. Axillaire knoppen ontwikkelen geen tweede orde axillaire structuren gedurende het eerste jaar. Dit betekent dat bloeiinductie plaatsvindt in de lente van het tweede groeiseizoen, net voor de bloemdifferentiatie
Stuifmeel
Om vruchten te kunnen produceren zijn mannelijke en vrouwelijke planten nodig die op hetzelfde ogenblik bloeien. Mannelijke bloemen produceren stuifmeel dat 2 à 3 dagen na het vrijkomen degradeert. Vrouwelijke bloemen zijn daarentegen ontvankelijk voor stuifmeel tot 7 à 9 dagen na het opengaan van de bloemen, zelfs als de bloembladeren reeds afvallen. Er is gemiddeld één mannelijke plant nodig om 8 vrouwelijke planten te bestuiven. A. arguta cultivars kunnen eveneens bestoven worden door de mannelijke A. deliciosa. De bestuiving is extreem belangrijk voor de productie van het aantal zaden in de kiwivruchten. Wanneer de bestuiving niet optimaal gebeurt, zullen de vruchten inkepingen vertonen aan één zijde en een ongelijkmatige vorm aannemen. Aan die zijde zullen ook geen zaden gevonden worden. De bloemen worden bestoven door insecten, hommels zijn de hoofdbestuivers. Daarnaast speelt ook de wind nog een kleine rol. De kiwibes kan tot 10000 bloemen hebben per plant. De bloemen produceren geen nectar dus zijn relatief onaantrekkelijk voor bijen. Per are zijn er drie tot vier bijenkorven nodig om een goede bestuiving te verzorgen. De bijenkorven mogen niet vroeger geplaatst worden dan wanneer 10 procent van de vrouwelijke planten bloeien. Soms kan het voorkomen dat er geen mannelijke bloemen bloeien. Dit is het resultaat van koude in de late winter en de vroege lente. Mannelijke planten zijn minder winterhard dan vrouwelijke planten. In dit geval is er dus geen natuurlijk stuifmeel beschikbaar. Om de vruchtzetting toch te laten doorgaan, moet men kunstmatig bestuiven met aangekochte pollen.
Wortelstelsel
De tot tien meter hoog klimmende plant heeft een allorhiz wortelstelsel. De sterk vertakte, weke, vlezige wortels zijn zeer expansief en geven blijk van een zeer intensieve ademactiviteit. Daarom ontwikkelen de wortels zich vlak onder het bodemoppervlak